Tasmaanse duivel een echte wilde bras. De Tasmaanse duivel is na de buidelwolf het grootste vlees eten de buideldier. Hij lijkt op geen enkel ander dier. Vroeger was hij over al in Australië verspreid. Maar hij is nu langzamer hand verdwenen. En komt alleen nog maar op Tasmanië voor. Hij woont het liefst op bosachtig en rotsachtig terrein. Op ontoegankelijke plekjes. Overdag verbergt de Tasmaanse duivel zich in grotten of rots holletjes. Maar ook in de stronken van dikke bomen of in ondiepe holen die hij tussen de boom wortels uit graaft. Nachts komt hij te voor schijn om te gaan jagen. Hij is niet bang voor water duikt er direct in als hij zich bedreigd. Bovendien voelt en zwemt hele einden onder water om zich tussen de water planten te verschuilen.
Tasmaanse duivel
Hij klimt wat onhandig maar klautert graag in sterk hellen de bomen. Omdat hier een slapen de vogel te verrassen. Lopen kan hij bij zonder snel. Zijn naam van de duivel heeft hij te danken aan zijn reputatie van ontembaarheid. Toch geldt dit duivelse karakter niet voor alle individuen. We kennen verscheidene gevallen van makke dieren. In dien het van jongs af aan goed verzorgd en opgevoed wordt. Wordt dit dier gehoorzaam en vriendelijk jegens zijn baas Die hij uit meerdere personen herkennen kan. In de dierentuin is de Tasmaanse duivel de kampioen in het ontsnappen. Geen enkele kooi schijnt geschikt te zijn om dit dier gevangen te houden.
Tasmaanse duivel voedsel
De krachtig gebouw de Tasmaanse duivel of buidel duivel Die gaat door voor een kwaadaardige. Maar ook mee dogen loze schapen doder. Maar in feite is het veel meer een aaseter die schapen kadavers op ruimt in plaats van levende exemplaren te doden. Zijn stevige kop en enorme
kaken. Die op die van een hyena lijken.Toch maken het mogelijk de botten van een kadaver door te bijten. Zo als de Tasmaanse duivels leven in holen tussen rots blokken.
En ook onder boom stronken. En zijn vooral ’s nachts actief. Soms komen ze over dag uit hun hol om te zonnen. Hun aantal is tegenwoordig groter dan enkele eeuwen geleden. Toen de boeren grote aan tallen van hen vingen en doodden. Voor dat de Tasmaanse buidel wolf was uitgeroeid. Toch leefden de buidel duivels vrij wel uit sluitend van de kadavers die dit roof dier achter liet. Het zelf op jacht gaan is wellicht een nieuwe levens wijze.
Jongen
Tasmaanse duivels kunnen circa 5 jaar oud worden. En planten zich voort van af hun twee de jaar. Toch vroeg in de winter zo als in mei of juni worden er circa. 4 jongen geboren. Die snel in hun moeders goed ontwikkelde buidel kruipen. Waar ze bovendien 15 weken blijven. Ze leven van moeder melk tot ze circa. 20 weken zijn. Een van hoog ontwikkelde
buideldier families vormen de vergroei de tenen. Niet te min vormen de roofbuideldieren een succes volle familie.
Tasmaanse duivel continent
Vooral dus de Australisch gebied. Eveneens benevens Australië en Tasmanië. Omdat dit gebied Nieuw-Guinea en ook Nieuw-Zeeland. Zo als mede de eilanden groepen er tussen in. Van wegen de geografische af zonder ring is de fauna hier zeer origineel. Zo als de prototheria (primitieve ovipare zoogdieren. Bovendien de vogelbekdieren en ook mierenegels. En ook de buideldieren zo als kangoeroes. En eveneens de buidelwolf en koala’s en andere dieren. De loopvogels en emoes en ook kasuarissen en kiwi’s. Dat is in feite. Van vele uit vroeger tijden over gebleven diersoorten.
Taxonomische indeling
Stam: | gewervelde dieren |
Klasse: | Zoogdieren |
Orde: | Buideldieren |
Familie: | Dasyuridae |
Geslacht: | Sarcophilus harrisi |
Soort: | Tasmaanse duivel |
Kenmerken
Opmerkelijke van het dier is dracht van onbekende duur. Heeft aan tal jongen van 2 tot 4 stuks. Op die manier zijn die een lengte van 12 mm bij de geboorte. Van daar de zoogtijd van 5 maanden is. De levens duur van de Tasmaanse duivel is 5 jaar. Het gewicht van een volwassen dier is 4,5 tot 9 kg. Het lichaam heeft een lengte van 53 tot 8 cm lang.en ten slotte de staart heeft een lengte van 23 tot 30 cm lang.
Het dier komt in BOS MILIEUS
Bijvoorbeeld de loof bomen die bos vermengd met coniferen. Die zo al naar de hoogte ligging bos milieus. De Tasmaanse duivel leef gebied is het gematigd woud. Die ook gevormd door loof bomen waar van de groei periode af wisselt mei een rust periode ’s winters. Waar bij de bomen In de herfst hun bladeren verliezen. Toch tal rijke boom soorten waar onder andere eiken en beuken. Die over heersen de hout soorten variëren naar gelang van hel lokale klimaat. En ook de kwaliteit van de bodem. De bos bodem rijk aan mossen en planten maar ook kreupelhout en heesters. Die bijvoorbeeld stuk voor stuk ecologische alkoven voor de fauna zijn.
Soorten van buideldieren: |
Buidelmuis Sminthopsis crassicaudata Penseelstaartbuidelmuis Phascogale calurus |
Categorieen: Vogelsoort | Insecten | aarde ecosysteem |
Zie ook: wormen | Eencellige dieren | sponzen en kwallen |